شعر از محمد خاکسار .آذرخش

دلم اندازه ی عشق تو جا داشت
زبونم بی زبون بود و حیا داشت

تو که راز تو و چشمامو نخوندی
چه خوب می شد اگه بغضم صدا داشت

تو و تقدیرم دوتا چشم سیا بود
که غیر از من هزارتا مبتلا داشت

تو چشماتو رو من بستی و رفتی
نفهمیدی که عشقم ماجرا داشت

تو اما عشقمو باور نکردی

دلم بیچاره عمری ادعا داشت

شاید حکم قضا و دست تقدیر
منو به حسرت چشم تو وا داشت

دیگه با تار و پودای خیالی
تموم بافته هام رنگ عزا داشت

به غیر از من هزارتا دلشکسته
که هریک باور عشق تورا داشت

هزارتا مثل من مجنون و شیدا
میون کوچه های شب رها داشت

هزارتا خسته ی سر درگریبون
هزارتا سینه ی ماتم سرا داشت

محمدخاکسار .آذرخش

 وبلاگ مُشکنانیها:http://moshkenanih.blogfa.com